پیش بینی سرسختی خانواده توسط فراغت و انجام فرائض دینی در منزل با واسطه گری کیفیت ارتباط در خانواده

مقدمه: با گسترش نگرانی­ ها از آمار طلاق و گسست پیوندهای خانوادگی، مشاوران و متخصصان خانواده نیاز بیشتری به فهم عوامل مؤثر بر مفاهیمی همچون سرسختی خانواده احساس می­کنند. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش پیش­بینی­کنندگی فراغت خانواده و انجام فرائض دینی در منزل در سرسختی خانواده و همچنین نقش واسطه­ای کیفیت ارتباط خانواده در روابط بین متغیرهای پیش­بین و ملاک انجام گرفته ­است. روش: مطالعه حاضر از نوع همبستگی است. به همین منظور 125 نفر از ساکنین شهرستان کرمانشاه به روش نمونه­گیری جامعه­ی در دسترس برای تکمیل پرسشنامه­ های فراغت خانواده ((flap و فعالیت­های دینی در منزل(faiths) و کیفیت ارتباط (fcs) و سرسختی خانواده (fhi) انتخاب شدند. پس از گردآوری داده­ها از همبستگی پیرسون و همچنین رگرسیون متوالی همزمان (روش بارون و کنی) برای آزمون فرضیه­ها­ی تحقیق استفاده گردید. یافته­ ها: تحلیل داده­ها نشان داد که متغیرهای پیش­بین توانستند به طور معناداری سرسختی خانواده را تبیین کرده و کیفیت ارتباط در خانواده  نیز در این میان نقشی واسطه­ای را ایفا کند. نتایج: می­ توان چنین استنباط کرد که  التزام خانواده­های ایرانی به فعالیتهای فراغتی و همچنین انجام دسته­جمعی برخی فرائض دینی در منزل علاوه بر اینکه موجب افزایش کیفیت ارتباط در خانواده می­شود، می­تواند تا حدودی از گسستگی خانواده در هنگام رویارویی با سختی­ها و چالش­های فراروی جلوگیری کرده و پایداری و استقامت آنها را افزایش دهد